Misschien heb je het wel al eens voorbij zien komen. Therapeuten of coaches die de natuur gebruiken als kantoor of als nog beter outdoor office. Die naar buiten gaan met clienten in plaats van de hele dag tussen die vier muren. Als je er nog niet eerder van hebt gehoord klinkt het misschien een beetje gek ook. Naar buiten gaan.
Natuurlijk is dat dan niet in de drukke binnenstad. Alhoewel dat ook nog wel een ander resultaat zou kunnen opleveren dan in de gesprekskamer. Nee, bij buitenpsychologie of wandeltherapie/ buitentherapie wordt het ook wel genoemd, ga je naar buiten toe in een natuurgebied (in het bos of in een park) en maak je al wandelend gebruik van de elementen van de natuur om het proces op gang te brengen, om overzicht te krijgen of om tot nieuwe inzichten te komen. Je zet letterlijk stappen in je herstelproces.
De buitenpsychologie gaat uit van het gegeven dat tijd doorbrengen in de natuur en beweging beide positieve effecten hebben op ons mentale, emotionele en ook ons fysieke welzijn. Misschien maak je zelf weleens een wandeling in het bos of in een park zelfs en merk je achteraf dat dat je goed heeft gedaan. De natuur is vaak ook een stuk minder confronterend dan ergens in een kamer proberen je moeilijkheden op te lossen. Dan kan het soms letterlijk voelen alsof de muren op je afkomen terwijl buiten zijn er helemaal geen muren. Het is open, alles ligt volledig open.
Doordat je bij buitenpsychologie echt actief gebruik maakt van de natuurlijke omgeving gaat het ook heel erg over aanwezig zijn in het hier en nu. Het gaat over bewust ervaren en ook waarderen van de natuurlijke elementen. Het gaat ook precies zo ver als wat jij op dat moment nodig hebt. Dat kan dus gewoon een wandeling in het bos zijn, of een meditatie in het park, maar misschien ook wel bewust observeren van de details van de natuur om je heen, zoals de kleuren van bloemen, geluid van de vogels of het gevoel van de wind op je huid of door je haren.
Je kunt je misschien ook voorstellen dat er meerdere symbolieken te vinden zullen zijn tussen het wandelen in de natuur en je persoonlijke situatie. Als je vastzit en letterlijk even een stuk gaat lopen kan dat bijvoorbeeld symbool staan voor in beweging komen. Of als je in een stressvolle situatie zit kun je misschien opmerken dat je niet wandelt, maar letterlijk aan het rennen bent. En daar dan in vertragen. En ook opmerken wat dat dan voor effect heeft op hoe je je voelt.
Uit onderzoek is gebleken dat tijd doorbrengen in de natuur een positief effect heeft op onder andere je stemming, focus, energie, weerstand, slaappatroon en lichamelijke ontspanning.
De natuur vermindert stress. Je stressniveaus gaan eigenlijk automatisch al omlaag door in de natuur te zijn. De natuurlijke omgeving zorgt voor een kalmerende en rustgevende sfeer. Als je dat ook nog wandelend doet gaat er meer zuurstof naar je hoofd, cortisol wordt afgebroken. Cortisol is het stresshormoon en er wordt endorfine aangemaakt. En daardoor ga je je juist beter voelen.
Buitenpsychologie kan creativiteit en innovatief denken stimuleren. Het schijnt dat wandelen je prefrontale cortex afleidt en dat zorgt voor een stroom van informatie waardoor nieuwe of alternatieve ideeën binnensluipen. Je slaat soms letterlijk nieuwe wegen in en gaat dingen vanuit een ander perspectief bekijken. Gevolg hiervan is dat je ook weer makkelijker openstaat voor nieuwe inzichten en ideeën.
Tijd doorbrengen in de natuur is ook gekoppeld aan positieve emoties, zoals vreugde en ontspanning. Dat kun je soms vast wel gebruiken na weer een uitdagende dag op het werk. Of zelfs al halverwege de dag, tijdens de lunch bijvoorbeeld. Het kan natuurlijk dus ook helpen bij letterlijk even ontsnappen aan werkgerelateerde gedachten en stressoren. Zo kun je je focus even verplaatsen en vermindert het mentale vermoeidheid.
Doordat je je letterlijk verbindt aan de natuur door te wandelen in het bos stimuleert het ook algehele gevoelens van verbondenheid. Je bent niet alleen. Je bent onderdeel van die grootse wereld om je heen. Onderdeel ook van de natuur. Het staat allemaal met elkaar in verbinding. En zo staan wij ook als mensen allemaal met elkaar in verbinding. Dat kan een fijn besefmoment zijn als je je even alleen voelt met al je moeilijke emoties en gedachten misschien.
In die verbondenheid ga je misschien ook de ritmes van de natuur herkennen. De natuur heeft momenten van groei, bloei, rust en vernieuwing. Wij kunnen vergelijkbare ritmes bij onszelf zien en onze zelfzorg daarop aanpassen. We kunnen niet altijd in bloei staan. Het is ook goed om te herkennen bij onszelf wanneer het tijd is om te rusten, te herstellen en opnieuw te bloeien.
Een natuurwandeling is dus echt een ultieme vorm van zelfzorg. Het kan je helpen om meer te verbinden met je eigen behoeften en welzijn. Regelmatig even een contactmomentje met de natuur kan helpen om een burn-out te voorkomen. Los van de ontspanning, laad je ook weer even op. De natuur is echt een krachtige bron van heling en veerkracht, en het is een tool die we kunnen gebruiken om onszelf te ondersteunen terwijl we voor anderen zorgen.
In de Zorgzame zelfzorgpodcast vertel ik nog meer over buitenpsychologie en noem ik ook een aantal praktische tips. Je kunt hem hier beluisteren:
0 Reacties